..there are times, when all the world's asleep, the questions run so deep for such a simple man..

26.5.11

5. Τhe Boy in the Striped Pajamas (Το Αγόρι Πίσω απ'το Συρματόπλεγμα)


Παίζουν:                                                   Σκηνοθεσία:
Asa Butterfield (Bruno)                                Mark Herman
Jack Scanlon (Shmuel)                                         Σενάριο:
Vera Farmiga (Elsa)                                         Mark Herman
David Thewlis (Ralf)                                       Βασισμένη σε: 
David Hayman (Pavel)                                Ομώνυμη νουβέλα
Rubert Friend (Kotler                          του ιρλανδού: John Boyne
Amber Beattie (Gretel)                                  Κυκλοφορία: 2008


Βρισκόμαστε στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συγκεκριμένα στη ναζιστική Γερμανία και παρακολουθούμε τη ζωή ενός οκτάχρονου αγοριού, του Bruno και της οικογένειάς του η οποία ζει στο Βερολίνο. Ο πατέρας του Bruno ο Ralf, που είναι στρατιωτικός,  συντομα προάγεται και η οικογένεια ετοιμάζεται να μετακομίσει στην εξοχή. Το καινούριο σπίτι δεν αρέσει ιδιαίτερα στο Bruno, αντιθέτως με την αδερφή του τη Gretel, διότι δεν είναι κοντά στους φίλους του και δεν έχει τι να κάνει όλη μέρα. Από το παράθυρο του δωματίου του αχνοφαίνεται ένα "αγρόκτημα" και αποφασίζει να εξερευνήσει το μέρος και να γνωρίσει τα παιδιά, με τις ριγέ πιτζάμες, που μένουν εκεί. Κατά την πρώτη του απόπειρα, τον βλέπει η μητέρα του να κατευθύνεται προς τα εκεί και του λέει πως απαγορεύεται να παίζει από εκείνη την πλευρά, διότι εκεί υπάρχουν παιδιά "διαφορετικά, παράξενα". Σύντομα μαθαίνουμε πως το "αγρόκτημα" που είδε ο Bruno είναι το Άουσβιτς, το γνωστό στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων και πως ο πατέρας του Bruno έχει αρχηγική θέση στη λειτουργία του. O Bruno πάντως δεν παραιτείται και μια μέρα που λέιπουν οι γονείς του καταφέρνει να φτάσει μέχρι το στρατόπεδο και πίσω απ' το συρματόπλεγμα γνωρίζει ένα Εβραιόπουλο, τον Shmuel, με τον οποίο αναπτύσσει μια ιδιαίτερη φιλία. Με το συρματόπλεγμα ανάμεσά τους, τα δύο παιδιά προσπαθούν να επικοινωνήσουν, να παίξουν και να καταλάβουν τι σημαίνουν όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται μέσα στο στρατόπεδο και οι ανεξήγητες εξαφανίσεις των Εβραίων που ζουν μέσα σ' αυτό, στους οποίους ανήκουν και μερικοί συγγνενείς του Shmuel.


Η ταινία είναι γενικά σοκαριστική γιατί βλέπει κανείς τη φριχτή μεταχείριση των Εβραίων μέσα απ' τα μάτια δυο παιδιών που ανήκουν σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους. Συχνά αναφέρεται πως υπάρχει μια φριχτή μυρωδιά στην ατμόσφαιρα όταν στον ουρανό φαίνεται ο μεγάλος, πυκνός, μάυρος καπνός που έρχεται απ' το στρατόπεδο και εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους βασανιστήρια λαμβάνουν χώρα εκεί μέσα. Το τρομερό, αυτό που με σόκαρε δηλαδή εμένα, είναι το πόση παραπληροφόρηση υπήρχε και πως παρούσιαζε την κατάσταση στους Γερμανούς πολίτες το κράτος. Χαρακτηριστικά υπάρχει μια σκηνή στην ταινία, όπου τα δύο αδέρφια κάνουν μάθημα στο σπίτι με το δάσκαλό τους και διαβάζουν ένα κείμενο στο οποίο "ο Εβραίος" είναι απειλή για το γερμανικό κράτος, είναι κακός, ύπουλος κι επικινδύνος και ο Bruno ακούγοντας αυτά φέρνει στο μυαλό το φίλο του τον Shmuel προσπαθώντας να ταυτίσει αυτά που ακούει με αυτά που έχει βιώσει μαζί του και προβλήματίζεται γιατί δε μπορεί. Επίσης υπάρχει ακόμα μια σκηνή, στην οποία προβάλλεται ένα ενημερωτικό βίντεο σε διάφορους στρατιωτικούς για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο οποίο προβάλλονται σκηνές στις οποίες τα στρατόπεδα είναι χώροι χαράς και διασκέδασης, "όπου ο κάθε Εβραίος μπορεί να αναπτύξει τα χόμπι και τις δεξιότητές του".
Η ταινία έχει καθηλωτικό τέλος, το οποίο δε θα αναφέρω εδώ, γιατί αξίζει να δείτε την ταινία. Με σόκαρε όμως ειδικά η σκηνή όπου ο Bruno κρατά το χέρι του Shmuel. Στο βιβλίο η σκηνή αυτή ακολουθείται από τα εξής λόγια του Bruno:


«Λυπάμαι που δεν βρήκαμε τον μπαμπά σου και λυπάμαι που δεν καταφέραμε να παίξουμε, όταν όμως έρθεις στο Βερολίνο, θα το κάνουμε. Και θα σου γνωρίσω τους φίλους μου», είπε ο Bruno.
Κοίταξε κάτω κι έκανε κάτι που δεν ήταν του χαρακτήρα του: έπιασε το λεπτοκαμωμένο χέρι του Shmuel και το έσφιξε γερά. «Εσύ είσαι ο καλύτερός μου φίλος, Shmuel», είπε. «Ο καλύτερός μου φίλος για πάντα».

Μια ταινία "για τα όρια της αθωότητας και το μεγαλείο της ανθρωπιάς" όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται.

Άχρηστο σχόλιο:  Φοβερή μουσική, ιδανική για την ταινία, μουσική που σπάει νεύρα με την καλή έννοια. Πανέμορφη η Vera Farmiga, τρομερά όμορφα κι εκφραστικά τα μάτια του Asa Butterfield.


2 comments:

  1. ωπ! ευχαριστώ! μα πόσο τέλεια ταινίααα!

    ReplyDelete