..there are times, when all the world's asleep, the questions run so deep for such a simple man..

13.4.11

here it comes again!

Συνειδητοποιώ πως φέτος που κάθομαι τόσο πολύ σπίτι και ούτε βγαίνω ούτε τίποτα λόγω Πανελληνίων, έχω δει πολλές ταινίες κι έχω ανακαλύψει πολλά νέα συγκροτήματα. Αυτό λοιπόν είναι το μόνο θετικό της φετινής κλεισούρας κι εντάξει, αν περάσω κι εκεί που θέλω θα δικαιωθεί και το διάβασμα μου. Τέλος πάντων, φλυαρία στοπ, ώρα για ταινία!

2. The Perfume: The Story of a Murderer (Tο Άρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου)

Η ταινία λοιπόν είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γερμανού Patrick Sueskind (ας μη σχολιάσω πως έχει μεταφράσει το όνομά του το Βικιπαίδεια -.-) το οποίο γράφτηκε το 1985 και λόγω της μεγάλης επιτυχίας του, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2006 (πολύ σύντομα δηλαδή).



Η ταινία σκηνοθετήθηκε από τον Tom Tykwer ο οποίος της έχει δώσει όλo το σκοτεινό αίσθημα και τη μυστικότητα που αποπνέει το βιβλίο. Οσόν αφορά την υπόθεση, βρισκόμαστε στη Γαλλία του 18ου αιώνα και παρακολουθούμε τη ζωή του Jean-Baptiste-Grenouille τον οποίο υποδύεται ο Ben Whishaw, ενός νεαρού με εξαιρετικά χαρισματική όσφρηση. Μπορεί να μυρίσει τα πάντα ακόμα κι αν αυτά βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις, ακόμα και αντικείμενα όπως η πέτρα, ο χαλκός, το ξύλο και διάφορα άλλα. Από τη στιγμή της γέννησης του, όποτε απομακρύνεται από κάποιον άνθρωπο είτε πρόκειται για την ίδια τη μητέρα του είτε για όποιον τον είχε στη δούλεψη του, τότε εκείνον τον βρίσκουν μεγάλες συμφόρες (αυτό είναι μάλιστα κι ένα σημείο της ταινίας που δεν το κατάλαβα, γι' αυτό θα χρειαστεί να την ξαναδω). Εν τέλει καταλήγει στη δούλεψη ενός αρωματοποιού του Zuseppe Baldini (Dustin Hoffman), τον οποίο έχει από καιρό εγκαταλείψει η έμπνευση και στο πρόσωπο του Grenouille βρίσκει τον από μηχανής θεό του. Εκείνος τον διδάσκει τα μυστικά της αρωματοποίας κι ο Grenuille του φτιάχνει τα καλύτερα αρώματα.



Zuseppe Baldini (Dustin Hoffman) και Grenuille (Ben Whishaw)

Ένα μονάχα δεν γνωρίζει πως να του διδάξει: πώς να απομονώνει την οσμή των ανθρώπων και να τη διατήρει για πάντα. Έτσι ο Grenuille αποφασίζει να φύγει και να πάει στη Gas, "τη Ρώμη των αρωμάτων" όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Εκεί ανακαλύπτει το μυστικό και θέτει σε εφαρμογή το σχέδιό του: να αιχμαλώτισει το άρωμα 25 νεαρών γυναικών και να φτιάξει το άρωμα του έρωτα.
Η συνέχεια επί της οθόνης σας..




Εμένα η ταινία μου άρεσε για πολλούς λόγους. Ήταν πρώτα απ' όλα καθηλωτικό να βλέπεις έναν τόσο αρρωστημένο δολοφόνο να θέτει σε εφαρμογή τα σχέδια του και το πιο τρομερό ήταν πως αυτός "απλά έκανε τα πάντα για τη δουλειά του" όπως επέμενε να λέει σε όλη την ταινία. Με ενθουσίασε επίσης, που είδα λίγο πως κατασκευάζονται τα αρώματα και αν και γυρισμένη το 2006, η ταινία θύμιζε εποχής, όχι με αποτυχημένο τρόπο όπως οι περισσότερες. Εκτός των άλλων μου άρεσε πάααρα πολύ η Rachel Hurd-Wood και τα υπέροχα κόκκινα μαλλιά της



(μα ήταν όντως υπέροχα)

αλλά και ο Alan Rickman, τον οποίο λατρεύω πραγματικά (έπαιζε τον καθηγητή Σνέιπ στο Harry Potter για όσους δεν τον γνωρίζουν) κι εδώ υποδύθηκε τον πατέρα της Rachel.





Αξίζει πιστεύω να τη δει κανείς αν του αρέσουν οι ταινίες εποχής αλλά και για τη σκηνοθεσία της, τους εκπληκτικούς ηθοποιούς και το ασυνήθιστο σενάριό της. Αν και πιο πολύ, όπως πάντα, αξίζει να διαβάσει κανείς το βιβλίο.
Μόνο προσοχή: μην εφαρμόσετε τα πειράματα του Grenuille στο σπίτι. (αν δεν πω την κρυάδα μου κι εγώ, δε μπορώ!)

Πάντως ωραία δε θα ήταν να μπορούσαμε να διατηρήσουμε το άρωμα μερικών ανθρώπων; Ίσως με λίγο πιο ανθρώπινους τρόπους βέβαια..

Αυτά! Adios amigos.

No comments:

Post a Comment